ماجرای موتور سوار
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
"اکبر گنجی"

هر چه قدر فکر می کنم می بینم از فاجعه دردناک قتل جوان موتور سوار هیچ مساله ای مهم تر نیست.این خبر دردناک بسیار متاثرم کرد.بارها تجسم کردم این جوان که به خاطر نداشتن کلاه ایمنی توسط پلیس به قتل رسید هر فرد دیگری از جمله برادر من ( که موتور سواراست و زندگی اش از این راه می گذرد) می توانست باشد. الان هم فرقی نمی کند. چه این فرد تنها نان آور خانواده ای بوده چه جوانی بوده که به محل کارش می رفته یا به دانشگاه برای درس خواندن؛کس و کاری داشته که آمدنش را انتظار می کشیدند. بچه ای منتظر پدرش؛ همسری منتظر شوهرش ویا نامزدی در انتظار دیدار بعداز ظهر در یک پارک ومهم تر از همه این که این فرد "حق زندگی کردن" داشته است.
بزرگترین ظلمی که در جمهوری اسلامی به ما میشود این نیست که آزادی بیان نداریم؛ مطبوعات سرکوب شده اند و فعالان سیاسی در زندان اند ویا شرایط اقتصادی به شدت تاسف بار است و بی عدالتی بیداد می کند، مشکل اساسی ما این است که جمهوری اسلامی خود را مالک جسم و جان وآبروی ما هم می داند. هر زمان که تشخیص بدهد؛ بی آنکه نیاز به دلیل محکمه پسند باشد؛ حتی بی محاکمه؛ جسم مان را دربند می‌کشد؛ جانمان را می گیرد و آبرویمان را می برد. کجایند اجداد ما تا ببینند اگر آنها برای فلک شدن یکی از تجار بازار به خاطر افزایش قیمت قند؛ بازاررا تعطیل کردند و انقلاب مشروطه شکل گرفت؛ امروز اتفاق های خیلی بزرگتر می افتد و کسی اعتراض نمی کند.
دوستان عزیز! از کنار فاجعه قتل این جوان راحت نگذرید. پلیس باید به خاطر این حادثه پاسخگو باشد. از راه یافتگان به مجلس خامنه ای توقعی نیست اما از خاتمی توقع میرود به وزارت کشور دستور دهد تا دلایل به وجود آمدن این حادثه را به دقت بررسی کند و فرد ضارب به محاکم قانونی معرفی شود. هم چنین دادگاه باید مسئول ضارب را در صورت قصور در توجیه نیروهای زیر دست؛ محاکمه و به مجازات برساند. برای ما حتی جان " یک نفر" هم مهم است. هر که می خواهد باشد.در حالی که در خیلی کشورها؛ حتی قاتلین؛ به مرگ محکوم نمی شوند؛ در ایران "جان" جزو بی ارزش ترین چیزها در آمده و خیلی راحت می‌شود افراد را کشت و آب هم از آب تکان نمی خورد. فرقی نمی کند مقتول فروهرها باشند یا مختاری و پوینده؛ یا عزت ابراهیم نژاد در کوی دانشگاه؛ یا آن بیچاره‌ای که به دست پسر فلاحیان کشته شد ویا این جوان موتور سوار. این مساله باید برای جمهوری اسلامی جا بیفتد که مالک "جسم و جان و آبروی مردم" نیست. ما تا این مساله به ظاهر بدیهی را حل نکنیم قادر به رسیدن به دیگر خواسته‌هایمان نیستیم.
از دوستان وبلاگ نویس در خواست می کنم موضع هماهنگی را در این خصوص اتخاذ کنند ویا دست کم با لینک به این نوشته؛ حساسیت خود را به این فاجعه نشان دهند. این موضوع بسیار مهم تر از بسته شدن "امروز" است و صدای اعتراض بلند تری را می طلبد. پای یک مساله اساسی در میان است: بودن یا نبودن.