بيست سال بدنامي
_______________
صدر

در تهران و ساير شهرستان‏ها تابلوهايي مبني بر تبريك بيستمين سال‎روز تاسيس وزارت اطلاعات در سطح بسيار وسيعي نصب شده است.
اين وزارت‏خانه كه مثل تمام كشورها جزء لازم و مهمي از تامين امنيت كشور به حساب مي‎رود متاسفانه وجهه‏ي خوبي در بين مردم ندارد. در حال حاضر اگر مردم بدانند كه شخصي كارمند اين وزارت‎خانه است و يا با آن هم‏كاري مي‎كند در مورد او افكار عجيب و غريب به ذهنشان خطور مي‎كند و در به‎ترين حالت او را فردي مرموز مي‏دانند و سعي مي‏كنند از او دوري كنند.
و اما وزارت اطلاعاتي بودن به معني شكنجه‏گر بودن نيست همان طور كه تمام ساواكي‏ها نيز چنين نبودند. وظيفه‎ي اعضاي سازمان امنيت يك كشور تامين امنيت و دفع تهديدات و بي‎ثباتي‏ها در عرصه‏هاي مختلف است. در اين ميان اگر نظام سياسي يك نظام مردم‏سالار نباشد، طبعا چنين سازماني در مواردي در مقابل مردم قرار مي‎گيرد و همين باعث به‏وجود آمدن چهره‏اي منفور از آن در افكار عمومي مي‎شود. اين اتفاقي است كه در ايران نيز افتاده است و باعث شده خدماتي هم كه از آن سر زده ناديده انگاشته شود.
با افشاي قتل‏هاي زنجيره‎اي بخشي از تفكر مريض و معيوبي كه در اين وزارت‎خانه وجود داشت نابود شد و اين اتفاق ميموني بود و تا حدودي به ترميم چهره‎ي اين وزارت‎خانه كمك كرد اما مشكل اساسي مردم‎سالار نبودن نظام است. همين وزارت‏خانه با روي كار آمدن يك دولت محافظه‎كار مجددا به كانون توطئه عليه روشن‏فكران و آزادانديشان تبديل خواهد شد و يك بار ديگر اين مشكل سيستماتيك خود را نشان خواهد داد.
من نمي‎دانم در كشوري مثل آمريكا CIA به چه ميزان از محبوبيت برخوردار است اما گمان مي‎كنم اين مشكل در كشورهاي مختلف كم و بيش وجود داشته باشد. در هر صورت كنار ماندن وزارت اطلاعات از بازي‎هاي سياسي و قرار گرفتن آن در جاي‎گاه واقعي‎اش مسلما براي سلامت اين وزارت‎خانه و ارتقاي آن در افكار عمومي مفيد است. آن وقت شايد بتوان از جملاتي مثل “لب‏خند رضايت مردم“ استفاده كرد، بدون اين كه ديدن اين جمله بر دروديوار شهر عصبانيت و تمسخر مردم را به هم‏راه داشته باشد.