ارادت ورزى هاى بى پايان
(پاسخى به آقاى بابک داد)

- - - - - - - - - - - - - - -

جناب آقاى بابک داد،

احتراما در پاسخ به مطلب شما به نام : در ميانه اين طوفان . . . چند نکته مختصرا خدمت شما عرض ميکنم.

الف)خود شما در اين مقاله به هجو شخصيت دکتر سروش پرداخته ايد و اين متناقض با کلام و توصيه خود شما است.
ب) واقعه هولناکى که شما آن را به بستن صراط و موسسه معرفت پيوند داده ايد بر خلاف کم لطفى شما دقيقا در متن نامه دکتر آمده : هجمه به دانشگاه و دستگيرى بيش از چهار هزار نفر . خوشبختانه متن نامه دکتر همچان در تمام سايت ها هست. راستى نظر خود شما در مورد هجوم قداره بندان به دانشگاه ها چيست؟ نکند خداى ناکرده روزنامه نگار روشنفکر دينمدارى چون شما از چنين واقعه به حق هولناکى غمض عين کرده باشد؟
ج)استدلال شما در مورد اينکه ما همه بشر هستيم و جايزالخطا حرفى کلى است که هيچ چيز از آن حاصل نميشود جز اينکه به فرض همفکران حضرت استالين هم همين را ميتوانند بگويند. البته بنده بعيد ميدانم که شما تبعات اين گزاره هاى کلى و مبهم را نديده باشيد. اجازه بدهيد پيشداورانه آن را به ارادت بيش از حد شما به خاتمى منتسب کنم.
د)لب کلام شما در اين مقاله اين بود که خاتمى تنها است و اين گناه ما است . اين جمله براى شما آشنا نيست؟ آيا اين قبيل ارادت ورزيدن هاى افراطى از نقد هاى به قول شما عصبى بدتر نيست؟ شما که الحمد لله روزنامه نگار و روشنفکرى دينى هستيد بايد بدانيد که وظيفه روشنفکر در درجه اول نقد قدرت است نه ارادت ورزيدن به آن ، علاوه بر آن خوشبختانه در دين ما هم فراوان در مورد معصيت هاى بى لذت بسيار داد سخن رفته است !

ه)شما نگران نباشيد ، اگر قرار است جامعه مدنى تشکيل شود با همين نقد ها است که ميتوانيم قدم به قدم پيش برويم . به شرط اينکه انصاف را رعايت کنيم و از خاتمى جايز الخطاى تنهاى آرام و صبور و محافظه کار بيش از اين چيزى طلب نکنيم و ايشان را محترمانه به خداوند بسپاريم و اگر شما اجازه ميفرماييد کسانى از ما که در کار بت سازى و قهرمان سازى از اين سيد محترم بوده اند خودشان را به محک داورى بسپارند يا لا اقل کار بت سازى و تسبيح و تنزيه بت مکرم خود را متوقف سازند.

و) گرچه منکر سعه صدر خاتمى نيستيم و همين قدر که روشنفکرانى چون سروش و کديور هنوز ايشان را مخاطب قرار ميدهند نشان ميدهد که روشنفکرى دينى ما بين دوغ و دوشاب تمايز قائل ميشود و تا ريشه در آب است اميد ثمرى هست ليکن اين را حقا بايد اضافه کرد که خاتمى تنها نماند ، بل خودش به کنج تنهايى و انفعال خزيد . سالها دانشجويان چشم به دهان ايشان دوخته بودند تا اشاره اى بکند ( نه به شورش و خشونت بلکه به داد خواهى و مختصر حمايت لفظى از آنها براى ادامه جنبش مسالمت آميز ) ليکن از اين سيد جليل معجزه اى بر نيامد که نيامد . تصور بفرماييد که گاندى عزيز هم اگر ميخواست چنين عمل کند آخر و عاقبت استقلال خواهى مردم هند با چند تا فرصت ۸ ساله نيز به جايى نميرسيد!

ز) تصوير هول انگيزى که شما در فرداى استعفاى خاتمى ارائه ميدهيد، خيالى تر و غير واقعى تر از تصاويرى است که دوستان جناح استبداد در از دست رفتن اسلام و انقلاب و ارزش ها نشان ميدهند. گويا شما هم چون خاتمى محبوبتان در جرگه اهل نظر تنها مانده ايد و همچنان حکم به باقى ماندن مى دهيد ، اشکال ندارد اين حق شما است ولى لطفا چون برادران ارزشى حکم به بى تعهدى ساير اهل نظر و روشنفکران ندهيد که اين خود آشکارا کوبيدن بر طبل بى مسووليتى است و استبداد فکرى و ارادت ورزى غير عقلايى شديدى را به نمايش ميگذارد.

با تشکر
امضا محفوظ