آقاي امام زمان
سلام
ـــــــــــــــــــ
بهاره اميدي

آقاي امام زمان
سلام
اميدوارم حالتان خوب باشد و در سلامتي كامل به سر ببريد. غرض از مزاحمت فقط سلامي بود و بس. البته بهانه هم مي‏تواند تولد شما باشد. حالا چه فرقي مي‏كند كه كدام روز سال باشد. شايد خوب نباشد كه همين اول نامه صحبت را به جاهاي عجيب و غريب برسانيم ولي از شما چه پنهان اين نامه را ديگراني هم دارند مي‎خوانند و اين از عجايب عصر ماست كه آدم براي كسي نامه بنويسد كه نداند آدرسش كجاست و با فشار دگمه‏اي آن را براي همه بفرستد بي‎آن‎كه از سر جايش بلند شود. راستش بعضي از دوستان من معتقدند شما يك موجود موهوم هستيد، برخي ديگر مي‎گويند كه از كجا معلوم كه شما فرزند امام حسن عسكري باشيد و برخي ديگر مي‏گويند كه شما هنوز به دنيا نيامده‏ايد. برخي هم كه به روايت آفتاب پشت ابر معتقدند مي‏گويند كه اگر فيوضات شما را درك نمي‎كنيم مال دل سياهمان است كه حجاب روي سپيد شما گشته است. من به خودم كه نگاه مي‎كنم مي‏بينم كه در مورد دلم ديگران راست مي‏گويند. يعني از اين چاه بعيد است خورشيدي بيرون بيايد. وقتي هم كه فكر مي كنم شما ممكن است هنوز به دنيا نيامده باشيد، مي‏بينم اين احتمالي نيست كه بشود با اطمينان آن را رد كرد. از طرف ديگر كساني هم كه در موهوم بودن شما سخن مي‏رانند را نمي‏توانم به وجودتان قانع كنم. آخرش كه با خود فكر مي‏كنم مي‏بينم خيلي هم فرقي نمي‏كند. من بنا به اعتقاد به آن چه از گذشتگان به ما رسيده است در مورد شما تصوراتي دارم كه فعلا در مورد آن‏ها به درجه‏ي شهود هم نرسيده‎ام. پس حالا شما اگر فرزند اين عزيز نبوديد و به جايش از رحم ديگري متولد شده باشيد يا اصلا قرار است متولد شويد چه فرقي مي‏كند؟ به قول دوستي اگر يك عمر قربان زلف سياه يار رفتيم و آخرش يار از در آمد موطلايي چه؟ يا حتي اگر يار مو نداشت چه؟ مگر فرقي هم مي‏كند؟ مگر آن كه عاشق خوبي است برايش اين چيزها اهميتي دارد. ما فكر مي‏كنيم شما مي‏آييد و همه چيز خوب مي‏شود. البته گفته‏اند قضيه به همين راحتي هم نيست ولي نگفته‏اند كه چه سيستمي جاي‏گزين سيستم‏هاي فعلي خواهد شد. فقط گفته‏اند سيستمش خوب است. پس باسم‏الله، من كه همين ماجرا را كافي مي‏دانم كه قربان صدقه‏ي شما بروم. و اما آنان كه از موهوم بودن شما سخن مي‏گويند هم ممكن است حق داشته باشند. ولي وقتي تمام فرهنگ‏ها و مذاهب جهان – به جز فرهنگ آلماني كه براي پايان دنيا پيروزي سياهي بر سپيدي را پيش‏بيني مي‏كند- انتظار شكست نهايي دون‏مايگان و سفلگان را مي‏كشند و وعده آن را داده اند، فكر نمي‏كنم كه آن خدايي كه ما نصفه نيمه مي‏شناسيم نسبت به آرزوي اين همه آدم بي‏خيال باشد. اگر اين همه بي‏خيالي در اين خدا پيدا شود، ديگر اين خدا، آن حقي نيست كه شب‎ها از پس دل‏تنگي و سرشكستگي سرمان را بر زانوانش مي‏گذاريم و نوازشمان مي‏كند. آني هم كه بر اين جمله مي‏خندد، بگذار حسي را كه ته قلب خود دارد پنهان كند. اما خودش به‏تر مي‏داند اين جور وقت‎ها با كه سخن مي‏گويد.
راستي بگذاريد رازي را برايتان بگويم. از اين كه با شما اين طور حرف مي‏زنم يك كمي احساس ترس مي‏كنم. مي‏دانيد اين روزها عدهاي پيدا شده‏اند كه اگر ببينند كسي چون من با شما اين‎گونه سخن مي‏گويد انگ كفر و بي‏ديني و توهين و هزار تا چيز ديگر را بهش مي‏چسبانند. مي‏دانيد هيچ سردبيري نيست كه راضي بشود كه اين نامه را در روزنامه‏اش چاپ كند. من هم اگر مطمئن نبودم كه شما اينترنت هم كار مي‎كنيد اصلا اين نامه را نمي‏نوشتم. آدرستان را كه ندارم و اين عرايض را در هيچ كتابي هم نمي‏شد چاپ كنم تا به دستتان برسد و بخوانيد. اين هم كه گفتم مي‏ترسم مال اين است كه بالاخره ممكن است همين جا هم بهم گير بدهند و آن‎وقت به خاطر توهين به‏چيزي كه دوستش مي‏دارم محاكمه شوم. جالب است نه؟ اين روزها خيلي حرف‎ها را نمي‏شود گفت. چون پاسخش به جاي استدلال مشت است. به ما گفته‎اند وقتي بياييد آدم‏ها آزاد مي‏شوند. يعني آن‎وقت با اين همه خيل بي‏كاراني از ادارات و نهادهاي مهم كه به كار ارشاد و سانسور و پر كردن دهان‏هاي حق‎گو از سرب مشغولند چه مي‏كنيد؟
يك سؤال هم دارم. اين روزها كساني هستند كه هر چند خودشان ادعاي نيابت شما را ندارند ولي به كساني كه آن‎ها را نايب شما مي‏خوانند و امام امام مي‏كنند هيچ نمي‏گويند و لابد سكوت را علامت رضا مي‏پندارند. آيا اين سخن از شما نيست ( نقل به مضمون) كه از طريق چهارمين و آخرين نايبتان براي مردم فرستاديد كه اگر پس از اين كسي ادعاي نيابت مرا كرد دروغ مي‏گويد؟ البته ممكن است شما اين را نگفته باشيد و آن كتاب‎هايي كه اين سخن در آن‏ها آمده است اشتباه باشد. ولي در اين صورت همان متوني كه اثبات وجود شما در آن آمده است بي‏اعتبار مي‏شود! ممكن است بفرماييد ما با اين نواب فرضي شما چه كنيم؟! از خدا كه پنهان نيست از شما چه پنهان اين‎ها براي خودشان تقدسي را متصورند و چاپلوسي‏هايي انتظار دارند كه نگو. لطفا تكليف ما را با اين حضرات روشن بفرماييد.
راستي وقتي شما بياييد آيا چسبانيدن قاب‏عكس بزرگ شما در بالاي سرمان در تمام ادارات دولتي اجباري هست يا نه و اگر هست آيا بايد بالاي عكس حضرات نواب فرضيتان نصب شود يا پايين آن؟
يك سري حرف‏هاي خصوصي هم دارم كه به دليل عمومي بودن اين نامه نمي‏توانم بگويم. اگر امكان دارد بزرگواري بفرماييد و يك جوري راهي را براي ما باز كنيد تا شما را زيارت كنيم. آقا به خدا دلمان خيلي پر است.

ارادتمند و منتظر هميشگي شما
بهاره