روز قدس، روز چيست؟
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
بهاره اميدي

فردا روز قدس است. آخرين جمعه‏ي ماه مبارك. حالا ديگر هيچ صحبتي از آيت‎الله منتظري كه اين روز را پيش‎نهاد كرد نيست و دولتمردان جمهوري اسلامي در اين روز علاوه بر حمله‏اي بر اسراييل، ادعاي رهبري خود بر دنياي اسلام را به رخ ديگران مي‎كشند و در جهت اثبات حقانيت خود نيز در بين ملت از آن بهره مي‏برند. اما از همه‏ي اين‎ها كه بگذريم از قضيه‏ي فلسطين نمي‎توان به اين راحتي گذشت. سرزميني طوفاني، خشمي فروخورده، ظلمي روزافزون و قهري كه روزبه‏روز بيش‎تر دامان هر دو طرف درگير در اسراييل را مي‎گيرد. عقلانيتي كه هر روز كم‎رنگ‏تر مي‏شود. محيطي پر از خشونت كه محل رشد بنيادگرايي و تندروي، آن هم از هر دو نوع يهودي و اسلامي آن شده است و خوب در جنگ و دعوا كه خيرات پخش نمي‏كنند. آن كه زور بيش‎تري دارد طرف مقابل را مي‎مالاند و به خاك و خون مي‎كشد و بعد تبليغ مي‎كند كه تروريست‎ها را گرفتيم و زديم و بستيم. جالب است كه آمار رسمي كه اسراييل منتشر كرده و همه‏ي دنيا (منظورم آن قسمت‏هايي است كه جزء آدم حساب مي‏شوند و مثلا دور از جان شما خودم را نمي‏گويم) هم آن را قبول دارند حاكي از اين است كه در حملات تروريست‏هاي فلسطيني تا به حال صدها غير نظامي و نظامي اسراييلي كشته شده‎اند ولي فقط 15 فلسطيني در حملات تروريستي اسراييلي‏ها كشته شده‎اند و بسياري از اسراييلي‎هايي هم كه در مرگ اين 15 فلسطيني نقش داشته‎اند در بازداشت به سر مي‎برند و يا دوران محكوميت خود را مي‏گذرانند و عدالت به خوبي در مورد آنان اجرا مي‎شود. خوب تكليف بقيه‏ي فلسطيني‏ها كه كشته شده‎اند به اين ترتيب معلوم مي‏شود كه آنان در نبرد مسلحانه و به دست نظاميان كشته شده‎اند و يا مسلح بوده‎اند و بنابراين جزء آمار ترور به حساب نمي‏آيند، چون بنا به قانون تنها دموكراسي خاور ميانه كشته شده‎اند و مرگ آن‏ها درست مثل اين بوده كه در دادگاه محكوم به اعدام شده باشند. خوب در اين دعوا كه با نامردي نامردان به پيش مي‏رود هر چند كه هيچ توجيهي براي عصبيت نمي‏شود ولي طبيعي است كه از طرف ضعيف‏تر شاهد عصبيت باشيم. حملات استشهادي بازتاب كاملا طبيعي اين رفتار است. به قول يك اروپايي مسيحي آن‎ها وقتي مي‏بينند كه حق خود را به‎هيچ طريقي نمي‏توانند بازپس‎گيرند ترجيح مي‏دهند كه بميرند. حالا ملت يهود كه از حملات گاه‎وبيگاه در عمق شهرهايش به خشم آمده است به عربده‎كشي مثل شارون راي مي‏دهد و ميانه‏روهايي مثل پرز را مثل زباله تف مي‎كند و كنار مي‎اندازد، درست مثل همان شرايطي كه باعث شد هيتلر در آلمان به قدرت برسد. ظلم آن قدر مشهود است كه تعدادي از خلبانان اسراييلي اعلام مي‎كنند ديگر بر سر فلسطيني‏ها بمب نخواهند ريخت. از آن طرف هم حملات استشهادي گسترش مي‏يابد و دامنه‎اش به تركيه هم مي‏رسد. ستاره‎ي حضرت داوود كه وسط پرچم اسراييل خودنمايي مي‏كند و به همان تقدس الله وسط پرچم خودمان است به زير پاها انداخته مي‏شود و به آتش كشيده مي‏شود، آن هم به دست كساني كه شايد حتي ندانند يا به روي خود نمي‏آورند كه اين ستاره از كجا آمده است. (شعر “يه مسجد وسط دو تا مثلث اسيره“ مؤيد اين مطلب است). اسراييلي‏ها كه به خاطر وضع بد اقتصادي حتي شلوار نظاميانشان را نمي‏توانند تامين كنند و از لباس‏هاي كهنه‏ي سربازان آمريكايي استفاده مي‎كنند اقدام به ساخت حصار امنيتي مي‏كنند و داد آمريكا هم در مي‏آيد كه اي بابا يواش‎تر، اين كارها خوبيت ندارد! عرفات، اين كهنه سرباز پير و مرد صلح و برنده‎ي جايزه‎ي صلح نوبل به معضلي براي اسراييلي‏ها و آمريكايي‏ها بدل مي‏شود و دروغ پشت دروغ كه او فساد مالي دارد و يكي هم نيست كه بگويد اين پيرمرد كه در اوج جواني در كوه‎ها به دنبال جهاد بوده‎است به چه دليلي در پيري بايد به دنبال پول و ثروت باشد؟ تبليغات و اخبار دروغ از هر دو طرف فوران مي‏كند و اسراييلي‎ها ادعاي عراق و مدينه‏ را مي‎كنند و روژه گارودي مسلمان تمام ظلمي را كه بر يهوديان در جنگ جهاني دوم رفته است را به يك‏باره كتمان مي‏كند. بد وضعيتي دارد فلسطين. خدا فلسطين را و جهان را از شر اين تندروها حفظ كند.
حالا كه خوب فكر مي‎كنم، مي‏بينم علي‏رغم آن چه در ابتداي اين مقال رفت و با وجود شباهتي كه ميان سردمداران ايران با تندروهاي اسراييلي و كاخ سفيد مشاهده مي‏كنم، نمي‏توانم در مراسم روز قدس شركت نكنم. من فردا دست كودكانم را مي‏گيرم و به خيابان مي‏روم. وقتي خامنه‏اي رهبر و مرگ بر ضد ولايت فقيه مي‎گويند چهره در هم مي‏كشم و به هنگام فرياد مرگ بر اسراييل نيز حتي سكوت مي‎كنم، چرا كه اسراييل اگر كشوري در كنار فلسطين باشد كه به حقوق انسان‎ها از هر نژاد و ديني كه باشند احترام گذارد نيازي به مرگ ندارد. اما در ميان جمعيت حاضر مي‏شوم و با دهان بسته انزجار خودم را از ظلم اعلام مي‏كنم. من فردا به نماز جمعه نخواهم رفت، همان طور كه هيچ وقت ديگر نمي‏روم. من فقط به نداي وجدانم پاسخ مي‎دهم.من ميروم تا اعتراض کنم به تمام نظام هايى که به نامه دين بر مردم ظلم ميکنند خواه اسلامى باشند خواه يهودى.