براي خاطر تمام بچه‎ها
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بهاره اميدي

براي خاطر تمام بچه‎هايي مي‎نويسم كه وقتي مي‏خواهيد از خانه بيرون برويد دنبالتان گريه مي‎كنند و توي سرشان مي‎زنيد.
براي خاطر تمام عروسك‎هاي سخن‎گو.
براي خاطر الدوز و تمام عروسك‎هايش. نه به خاطر زن بابايش.
براي خاطر تمام عروسك‎هاي پارچه‎اي دنيا.
براي خاطر تمام عروسك‎هاي خط خطي، كثيف، پاره پاره و از ريخت‎افتاده، اما زنده.
براي خاطر تمام بچه‎هايي كه خاله‎بازي مي‏كنند و تو سرشان داد مي‏كشي: يواش‏تر.
براي تمام ديوارهايي كه با مداد شمعي نقش‏بند رؤياي شيرين اسب شاه پريان مي‎شوند و تو در برابرشان خالقشان را به زير كتك مي‎كشي.
براي تمام قصه‏هايي كه له‏له مي‎زنند براي بچه‎ها بخواني‏شان و تو هيچ وقت حوصله نداري بيش از پانزده بار بخواني.
براي تمام آن‎ها كه تو را تحمل مي‏كنند، نه به خاطر تو كه تحمل هيچ كس را نداري و فقط فرياد مي‎كشي.
بزاي خاطر التماس تمام بچه‎ها كه اين را بخر، آن را بخر، نه به خاطر فرياد تو كه خفه شو!
براي خاطر تو كه دو دقيقه بعد سرت را توي دست‎هايت مي‎چپاني و زار زار گريه مي‏كني.
براي خاطر تو كه هنوز از معصوميت كودكانت چيزي سرت مي‎شود.
براي تمام بچه‎هايي كه از شدت گرسنگي مي‏لرزند و دم بر نمي‎آورند.
براي آن بچه‎هايي كه در توفان حوادث خرد مي‎شوند و مي‎بريم چالشان مي‎كنيم و فراموش.
براي تمام بچه‎هايي كه جنازه‎شان فضاي جوهاي آبي را كه از جاهاي تاريك مي‎گذرند، سطل‎هاي آشغال ،كناره‎هاي بزرگ‎راه‎هاي خلوت و چاه‎هاي توالت را در دل شب پر مي‎كند و حتي چالشان هم نمي‎كنيم.
براي تمام بچه‎هايي كه يادشان مي‎دهي مثل خودت باشند، گند و كثيف و دروغ‎گو و خودخواه. تهوع‎آور.
براي خاطر تمام بچه‎هايي كه تمام شب منتظر مي‎مانند ببينند پاپانوئل در لنگه كفششان چه گذاشته است.
براي لنگه كفش‎هاي خالي اما پر از اميد بچه‎ها!
آي با توام! مي‎خواهي چه بكاري در كفش‎هاي بچه‎هايت؟ چه تاتري بازي كني جز دعوا و جار و جنجال؟ چه غلطي مي‏خواهي بكني؟ مطمئنم كه حتي فكرش را هم نكرده‎اي! اگر فكرش را كرده بودي ديگر آن رطوبت چندش‏انگيز پلشت را ....
اي واي از آن كه ماييم!