طيف تحريم
ـــــــــــــــــــــ
امير ناقد
متاسفانه آنقدر سرعت تغييرات در عرصه سياسى ايران بالا است که ارائه هر گونه تحليل نيازمند به روز بودن با تحولات است و در عين حال اعتبار هر تحليل ممکن است در مدت کوتاهى از دست برود.
به نظر مى رسد که بحث پيشين شرکت يا عدم شرکت در انتخابات که بحث داغى در بين محافل جدى بود تقريبا منتفى شده است. البته بعضى از دوستان و هموطنان که از وضع موجود خسته و نا اميد هستند از مدت ها پيش علاقه اى به تحليل و بررسى از خود نشان نميدادند و پيشاپيش حکم به تحريم انتخابات داده بودند. ليکن عده اى هم بودند که دلايل خود را مى آوردند و در بحث هاى بين دو گروه يعنى دعوت کنندگان و تحريم کنندگان ، با دست پر شرکت ميکردند و سعى در مجاب کردن طرف مقابل خود داشتند. قصد داشتم در ادامه بحث خود به نام صندوق هاى خاموش، به دنبال اين باشم که بحث شرکت در انتخابات يا تحريم آن ، بحثى فرعى است . عليرغم اينکه از چنين بحث هاى مفيدى در جهت رشد فضاى سياسى داخل يا خارج از کشور همواره ميتوان استفاده برد ، ليکن هر دو گروه بحث بزرگتر يعنى آينده جنبش دموکراسى خواهى و يا همان فکر کردن به فرداى انتخابات را به فراموشى سپرده بودند و هر دو گروه بر طبل خود ميکوبيدند. به مثل ميتوان گفت که مخالفين و موافقين شرکت در انتخابات مانند معتقدين و غير معتقدين به خدا دلايل خود را داشتند. در هر حال با شرايط موجود چنين بحثى اکنون به ظن قوى منتفى است و يا ميتوان گفت که موافقين حضور در انتخابات در جبهه دموکراسى خواهان براى ادامه تبليغ نيازمند شجاعت و دليرى زيادى هستند. (که البته اگر فضاى سياسى تغيير شديدى نکند به بررسى نظرات آنان هم در آينده خواهيم پرداخت! )
اما بعد از تحصن و اضمحلال تدريجى حرکت اعتراضى نمايندگان مجلس، شرايط به گونه اى است که اتفاقا بحث آينده جنبش و وضعيت بعد از انتخابات خود به خود به مهمترين بحث تبديل شده و خود انتخابات به حاشيه رفته است. با شرايط فعلى طيف وسيعترى از تحريم کنندگان انتخابات تشکيل خواهد شد و اين خود به مشکلات تحريم کنندگان دامن ميزند . چرا که با افزوده شدن قريب الوقوع اصلاح طلبان خارج شده يا اخراج شده از حاکميت و گروه هاى همسو با آنان و در حاليکه نيرو هاى اپوزيسيون حاکميت ولى طرفدار جمهورى اسلامى ( مانند ملى مذهبى ها و روشنفکران مذهبى ) به تازگى به طيف تحريم کنندگان انتخابات پيوسته اند، اين طيف تحريم کنندگان انتخابات است که بايد فکرى به حال گستردگى خود و تضاد هاى درونى خود نمايد . اگر بنا باشد که همه گروه ها تنها بر تحريم و حفظ مواضع قبلى سياسى خود پا فشارى کنند، از حداکثر ظرفيت تحريم انتخابات براى پيشبرد دموکراسى استفاده نشده است و مستقل از آينده تيره و تار پيش رو که با مذاکرات آنچنانى آشکار و پنهان شاخه هاى مختلف حاکميت با غرب تيره تر شده است ، يکبار ديگر فرصتى مغتنم از پيش پاى ما برداشته خواهد شد. ليکن اگر از فرصت به دست آمده در جهت پى ريزى شالوده تشکيل جبهه فراگير دمکراسى خواهى استفاده گردد، يک گام به پيش خواهد بود. در همين راستاست که حاکميت در کنار تمام ترفند ها براى حل مشکلات خود ، ايجاد اختلاف و جدا سازى بيش از پيش نيروهاى داخل و خارج از کشور را در صدر برنامه هاى خود قرار داده است و اين پروژه را با جديت در مورد طيف تحريم کنندگان دنبال خواهد کرد.
