نمك (به سفارش سردبير راحل)
به بهانهي آلبوم جديد سياوش قميشي
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بهاره اميدي
چند وقت پيش مصاحبهاي ديدم از ليلا فروهر كه از خوانندهي محبوب خودش – و البته من- سخن ميگفت و او كسي نبود جز سياوش قميشي. فكر ميكنم اين تنها وجه مشترك من و ليلا باشد. البته اين بيشتر يك كليپ تبليغاتي بود براي آلبوم جديد ليلا كه آهنگهايش را سياوش قميشي ساخته بود. خلاصه اين كه من همش دارم تو ماشين آهنگهاي سياوش را گوش ميكنم و تو رو خدا بياييد آلبوم جديد من را بخريد و گوش كنيد و هديه بدهيد. نه ليلا جان، تو مشكلت اساسيتر از اين حرفهاست كه با اين چيزها حل بشود.
ميداني ليلا جان، نميخواهم بهات توهين كنم و زبان تند مرا ميبخشي ولي آهنگهاي تو را با يك من عسل هم نميشود گوش كرد حتي اگر سياوش ساخته باشد چون وقتى اسم تو و امثال تو وسط مى آيد فقط رنگ است که مهم مى شود. بايد قرى به کمرها انداخت. ولي ترانههاي سياوش را با تمام تلخياش ميشود صد بار و صدها بار گوش كرد. اصلا همين تلخي است كه آن را شنيدني ميكند. تو كجا ميتواني مطلبي به اين عمق و لطافت بگويي كه بارونو دوست دارم هنوز، چون تو رو يادم مياره؟ تو همان به كه زير درخت گل غزل بخواني و نفهمي كه كج به كجا!
