چند نکته مهم دیگر
________________________________________
منصور خاکی

ببینیم از حماسه اول اسفند!! چه درسهای دیگری می توان گرفت:
1- مردم (این واژه پر ابهام و مورد سو استفاده) تنها آن کسانی نیستند که با آنها در تماسیم مثل بچه های جردن و بازار گلستان و شهرک غرب! به آمار مشارکت رباط کریم چسبیده به تهران بزرگ توجه کنید یعنی بیش از 87 درصد! حتما ادعا نمی کنید که همه اینها با ساندویچ و چلوکباب و سکه ربع بهار آزادی اغوا شده اند. آیا این اراجیف اهانت به همان مردمی نیست که ادعا می کنیم.
2- گیریم که درصدی از مردم بدلیل ترس رای داده اند مگر چند میلیون کنکوری داریم که درصد مشارکت بالای 50 درصد شده است.
3- رفراندوم دیگر سرابی بیش نیست. دوستان بهتر است استراتزی دیگری در پیش بگیرند و دعا کنند که حاکمیت آنقدر احمق است که از رفراندوم می ترسد والا حتم بدانید که جمهوری ولایتی مهر تایید خواهد خورد.
4- اتفاقی نخواهد افتاد. حرف همان است که تاج زاده گفت. می رویم که 4 سال بعد بیاییم. نه شورش کور نه رفراندوم و دخالت خارجی. هیچکدام نه عملی است و نه کارساز.
5- بهترین استراتژی حمایت از اپوزوسیون اصلاح طلب فعلی و همکاری با تیم محافظه کار فعلی است. به این ترتیب : ثابت قدم کردن و راسخ کردن اصلاح طلبان، تشویق به اصلاح طلب شدن میانه روهای محافظه کاران و تبدیل محافظه کاران افراطی به عمل گرایی! همین که راست افراطی حاکم شود بدترین بلایی است که بر آنها نازل شده است. کشوری ورشکسته با انبوهی از مشکلات داخلی و چالشهای بین المللی.
6- جناح محافظه کار عنقریب به چند دسته متخاصم و رقیب تقسیم خواهد شد. باید به آن دسته از محافظه کاران عمل گرا و میانه رو که باز از قدرت جا خواهند ماند به اردوی اصلاح طلبان خوشامد گفت. استحاله به همین فرآیند می گویندو آیا روزی تصور می کردید که نام بهزاد نبوی و ابراهیم یزدی زیر یک نامه باشد؟ در غیاب تشکیلات حزبی شناسنامه دار باید به همین دسته بندی ها اکتفا کرد.
7- دوگانگی ساخت قدرت در ایران را جدی بگیرید باید به اختلافات میان اردوی محافظه کاران دامن زد. با زدن بر چسب بر میانه رو ها تنها همبستگی آنها بیشتر خواهد شد.
8- به جد می گویم. امیدی به اپوزوسیون خارج کشور جز معدودی منصف و آگاه (مثل بهنود و فرخ نگهدار) نداشته باشید! من بیش از آنکه از داشتن چنین حاکمانی شرمنده باشم از چنین پیشروانی شرمنده هستم!
9- دریافتیم که فرآیند اجرای انتخابات تقریبا سالم است. گرچه آزاد و دموکراتیک نیست. امکان تقلب گسترده که بتواند سرنوشت سیاسی را تغییر دهد وجود ندارد. البته تا وقتی ساختار نظارت و اجرا دوگانه و دوقطبی است. در مورد آینده نمی توان تضمین داد.
10- همه خسته شده ایم! مدتی همه به مرخصی خواهند رفت! برخی به ماه عسل و برخی دیگر به مرخصی استعلاجی. این برای فضای آلوده و مسموم کشور لازم است. تا 4 سال دیگر یک ثبات گورستانی در انتظار ماست. زمانی برای اندیشیدن و سخت اندیشیدن. دانشجویان فعلی که بدنه جنبش دانشجویی را تشکیل می دهند فارغ التحصیل خواهند شد و یا به بدنه تکنو کرات حافظ سیستم ملحق خواهند شد و یا به مهاجرت دست خواهند زد. مهم این است که 4 سال بعد بدنه جدید جنبش دانشجویی باز تولید خواهد شد بدون انتقال تجارب نسل پیش! بر ماست که این تجارب را انتقال دهیم. آنان نباید از اختراع چرخ آغاز کنند باید راه ناتمام را ادامه دهند. اولین وظیفه آلترناتیو اصلاح طلب داخل کشور همین است. تشکل تشکل و تشکل!
11- با سانسور مبارزه کنیم. اما با کمترین هزینه. راههای ابتکاری برای پراکندن پیام اصلاحات بیابیم. با توده مردم بخصوص 86 درصد مردم رباط کریم(!) رابطه نزدیکتری داشته باشیم. کمتر جردن و گاندی و بازار گلستان برویم. میدان خراسان و خزانه اسلام شهر و قرچک هم جزیی از این سرزمین هستند.
12- از پراکندن شایعه تا اطلاع ثانوی خودداری کنیم. چون از انگیزه های پشت پرده کسی را خبری نیست. اینقدر در مورد خاتمی جوک نسازیم که چلفته است و امثال آن! فراموش نکنیم زمانی را که در مورد آیته الله منتظری لطیفه ساختند و اگر کاریزمایی هم داشت ریختند!
13- وب لاگها را گسترش دهیم و این نهضت وبلاگی را به میان مردم بعنوان رسانه ای که در مقابل سانسور مقاومت می کند تبدیل کنیم.
14- آخرین نکته! از این طبقه متوسط جدید و تازه بدوران رسیده که محصول دوران هاشمی است سخت بترسید. (ما هم کم و بیش از همین ها هستیم) نه اصیل هستند و نه وفادار. تنها به منافع زود گذر خود می اندیشد. حماسه اول اسفند شاهکار این دسته است.