كدام زبان به‎تر است؟
(تاملي در نظريه‎ي زبان‎ها)
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
رحيم مخكوك

چند سال پيش عزيزي كه بعدها از پشت به خودش خنجر زد و هنوز هم او را بسيار دوست مي‎دارم به من گفت تا فكر كنم ببينم چرا در قرآن آمده است كه خدا در اختلاف زبان‏ها براي انسان‏ها نشانه‏هايي قرار داده است. هر چند بسيار فكر كردم و دليل قابل ملاحظه‏اي نيافتم اما هميشه اين مساله مورد علاقه‏ي من بوده است و گاه گاه به آن مي‎انديشم. يكي از آخرين نتايجي كه خودم به تنهايي به آن رسيده‎ام!!! را مي‎خوانيد:
زبان‎هايي كه براي صحبت كردن به آن‎ها انرژي كم‎تري صرف مي‎شود، گوش‎نوازتر هستند. به اين ترتيب، زبان‏هايي مثل فرانسوي، ايتاليايي و اسپانيولي واقعا زيبا هستند و من اين دو آخري را واقعا دوست مي‎دارم گوش كنم. هم‎چنين در مورد انگليسي و عربي مي‎توان گفت كه زيبا نيستند و در مورد روسي و آلماني به جرات مي‎توان گفت كه گوش‎آزاراند.
اگر بپذيريم كه انسان‏ها در هر رابطه‎اي خواه خصمانه و خواه دوستانه دارند با هم گفت‎وگو مي‏كنند، پس جنگ، بحث، معاشقه، نامه‎نگاري، مقاله‏نويسي، آواز خواندن، ترور، تجاوز، نصيحت، امر به معروف و گدايي كردن همه انواع مختلف گفت‎وگو هستند. اگر معيار فوق را براي زيبايي زبان بپذيريم، بايد ببينيم در اين برخوردها، طيف انرژي چگونه گسترده شده است. هر چه انرژي در طول زمان پخش و يك‎نواخت‎تر شود، آن زبان هم زيباتر مي‏شود. به اين ترتيب زبان خشونت كه تمام انرژي را در لحظه‎اي منتقل مي‏كند زباني زشت و زبان معاشقه كه در طول زمان مفاهيم را منتقل مي‎كند زبان زيبايي است. من فكر مي‎كنم هر چه زباني زيباتر باشد اثر خوبش هم در جهان بيش‎تر است. پس اگر مدارا كنيم و انرژي را آرام آرام در طول زمان پخش كنيم نتيجه هم به‎تر خواهد بود.