فرنگ رفته ها
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.صائبى
مقاله خواندنى مسعود بهنود يعنى ۹۸ سال گمشده در تاريخ را حتما خوانده ايد. به بحث هاى شيرين مشروطيت فعلا کارى ندارم آنجايى که بازجوى مودب و محترم از چهار نفر فرنگ رفته هايى که شجره خبيثه روشنفکرى را در ايران اسلامى کاشتند به زشتى ياد مى کند و ميگويد که همه اينها چشم به غرب و تجدد دارند و ادامه مطلب …
اين حرف جديدى نيست. جلال آل احمد زمانى از خود بيخود شد و براى چندمين بار چرخش کرد و کتاب «در خدمت و خيانت روشنفکران» را نوشت. دکتر شريعتى هم هر گاه که قافيه کم مى آورد يک کنايه‌اى به «روشنفکران خودباخته» مى زد و در اين بين آقاى خامنه‌اى که پامنبرى هر دو نفر بود يک تزى از اول انقلاب براى خودشان دارند به اين مضمون که: «جريان روشنفکرى از اول هم بيمار متولد شد» و لابد بايد اين جريان بيمار را مداوا کرد و جالب اينکه دکتر ولايتى رفيق گرمابه و گلستان آقاى خامنه‌اى هم دقيقا همين نظر را دارند و اتفاقا در کتابى که در مورد مشروطيت نوشته‌اند سعى کرده اند نشان بدهند که انقلاب مشروطيت از طرف روحانيت برپا شد و ريشه در جنبش تنباکو داشت و چون روحانيت عقب زده شد و روشنفکران فرنگ رفته و وابسته و (واقعا اين تعابير و نظير آنها در اين کتاب هست) فرصت طلبى کردند و انقلاب مشروطيت را به يغما بردند و …
مى خواهم بگويم که اين تز ريشه دار است و عقبه فکرى دارد. از نظر صاحبان اين عقايد روشنفکر خوب روشنفکر خاموش و لال است. روشنفکر چون بيمار است چون عليل است چون معلول ذهنى است همان به که حرف نزند، ساکت باشد چيزى ننويسد و نگويد . چون فرنگ رفته است پس لاجرم از بيگانه پول ميگيرد. مامور اجنبى است. خود باخته است. اگر هم ريگى به کفش نداشته باشد، همان معلول عقب مانده است و ياوه مى گويد. اينها به اين قائل هستند و حتى روشنفکران دينى را هم قبول ندارند. روشنفکر دينى را هم تنها به عنوان يک دکور براى نشان دادن چهره عقلانى از اسلام به دنيا تحمل مى کنند به شرط اينکه به نهاد روحانيت کارى نداشته باشد.
تمام بدبختى ما اينجا است که روحانيت و هواداران که در ظاهر حاملان سنت‌اند (که آن هم نيستند) روشنفکران را رقيب خود مى بينند و چون چيزى در چنته ندارند، روشنفکر خفه مى کنند.
دست و بازوى تمام روشنفکران آنهايى که بيش از يکصد سال است به فرنگ رفته و برگشته و با خود لااقل مفاهيمى مدرن وارد کرده‌اند، حتى دست و بازوى وابستگان و نوکران اجنبى پرست را بايد بوسيد که اگر اينها نبودند، نهاد روحانيت همين چارتا و نصفى مفهوم شبه مدرن را هم نمى گذاشت وارد شود و الان روى طالبان را سفيد کرده بوديم و چه استعدادى هم داريم در اين کارها. هر چه داريم و هر چه نداريم و ميدانيم که نداريم از همين فرنگ رفته هاى وابسته و خودباخته است وگرنه که روحانيت از عصر حجر و قجر خصوصا عصر ناصرى بدش نمى آمد. الان هم تمام سعى شان اين است که برگردانند شرايط را به همان دوران. مدرنيزم باشد اما مدرنيته به هيچ وجه نباشد. جالب اينجاست که عده اى از دوستان روشنفکر متمايل به سنت هم در اين لابراتوار تاريخى دنبال زدن يک پل از سنت به پست مدرن هستند! چه شود!
