تا انتخابات ریاست جمهوری؛ یادداشت دوم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رامشاد
با توجه به ضرورت تبيين آرایش سیاسی نیروهای فعال و مطرح در عرصه سیاست ایران؛ در این یادداشت؛ نظر خودم را در این مورد مطرح می کنم. به باور من در یک برداشت کلی نیروهای سیاسی را به سه دسته سلطنت طلبان( سلطنت فقیه و سلطنت غیر فقیه) و جمهوری خواهان ومشروطه خواهان می توان تقسیم کرد. کلیه طیف های سلطنت طلب؛ اعم از معتقدان و معتقدنمایان پروپاقرص ولایت فقیه (با داشتن کلیه اختیارات در نظام فعلی ایران) ؛ مجاهدین خلق (شاهنشاه رجوی ) وهواداران رژیم پیشین (عمدتا مقیم لوس آنجلس) ؛ از رسانه های متعدد صوتی، تصویری و چاپی برخوردارند و از آنجا که رقبای سیاسی‌شان (مشروطه‌خواهان و جمهوری‌خواهان) هنوز به آن صورتی که باید رسانه ای در خور وزن سیاسی‌شان ؛ در داخل و خارج ایران ندارند ؛ با این "توهم" که صدای‌شان بیشتر می‌رسد؛ معتقدند "اکثریت با آنهااست".
این در حالی است که هر سه فاقد پشتیبانی اکثریت مردم‌اند. مشروطه‌خواهان معتقد به "جمهوری" اسلامی؛( در برابر معتقدین به حکومت اسلامی = عملا سلطنت فقیه) نیز به علت پس دادن امتحان خود در دو دوره دولت خاتمی و مجلس ناموفق ششم؛ و هم چنین به علت حذف از طرف رژیم؛ از لحاظ پشتیبانی مردمی دروضع بسیار نامناسبی هستند.
این جماعت که هنوز نظام را با توجه به قرائت خودش از قانون اساسی اصلاح پذیر می داند و بر راه و روش خمینی تاکید می کند؛ نیز معتقد است اکثریت مردم را نمایندگی می کند. "اکثریتی" که قادر نیست در تهران؛ حتی رئیس مجلس ششم را به مجلس بفرستد!!
...... و اما جمهوری خواهان!
طیفی از سیاسیون فعال و اندیشمند ( دینی و سکولار و حتی لائیک) که هنوز امتحان خود را در عرصه سیاست پس نداده؛ و از این رو بخت کسب اعتماد مردمی را دارد. این طیف دست کم در داخل ایران قادر به ایجاد تشکل فراگیر نیست.اما به نظر میرسد گذشت زمان و فراهم شدن و گستردگی و پیشرفت امکانات تکنولوژیک ؛ به نفع این طیف است ( به خاطر امکان انتشار نظریات ) و حداقل در بین گروه های مرجع جامعه طرفدار بسیار دارد. در یادداشت های بعدی به رفتارهریک در انتخابات ریاست جمهوری می پردازم.