خجسته باد این مبارک بهار!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
رامشاد
از این که در این سرمای استخوان سوز؛ آتش گرمابخش و آرامش زایی فراهم شده جدا خوشحالم. مطمئنم که اگر درصد بیشتری از ایرانیان به اینترنت دسترسی داشتند شمار امضا کنندگان فراخوان برای رفراندوم به طور نجومی افزایش می یافت. بیانیه شورای محترم سردبیری فانوس هم عالی بود . شاید فرجی حاصل شود وخواب رهبران جمهوری اسلامی در آستانه یکدست کردن حاکمیت پریشان شود. امضا کردن یا خودداری از امضای این فراخوان معیاری برای سنجش میزان صداقت مدعیان آزادی است. حداقل ثمری که امضای این فراخوان می تواند داشته باشد خلع سلاح کردن طیف خاتمی – کروبی است در انتخابات ریاست جمهوری آینده رژیم. ما با صدای بلند فریاد می زنیم که هرگز حاضر نیستیم برای چهار سال دیگر"استخوان لای زخم" را تحمل کنیم و نردبانی شویم برای آدمهایی در نهایت بی کفایتی و بی برنامگی ؛ معین یا کروبی فرقی نمی کند؛ خواست ماحذف شاه است و برای مان فرق نمی کند نخست وزیرچه کسی باشد. صریح و شفاف می گوییم که هیچ مقامی در حکومت آینده ایران نباید انتصابی باشد. کراوات و عمامه در ظاهر فرق دارند اما هر کدام؛ اگر به یک مقام انتصابی و مادام العمر داده شود؛ تولید استبداد می کند. مشکل اصلی ما وجود فردی در راس حاکمیت است که خود را عقل کل می داند و همه را به پرستش خود می خواند. این طرف و آن طرف دیده ام که بعضی از ائتلاف بین جمهوری خواهان و سلطنت طلبان حرف می زنند؛ حال آنکه؛ هم چنان که پیشتر گفته ام؛ سلطنت طلبان؛ چه از نوع طرفدار عمامه؛ چه از نوع کراوات پسند؛ در اقلیت محضند و اکثریت جمهوری خواه نیاز ندارد از اقلیت مطرود یاری بطلبد. من به عنوان یک جمهوری خواه؛ چنان در طول تاریخ از هر دو طیف سلطنت طلب زخم خورده ام که حاضرم دست به هر کاری بزنم تا مبادا دیگر بار روزنه ای برای ظهور و بروز سلطنت پدید آید. درست به همین دلیل است که با "تک رهبری" برای جنبش های مردمی مخالفم. اگر جنبشی؛ یک رهبر داشته باشد؛ فردای پیروزی یک شاه جدید پیدا میشود.
به هر حال باید منتظر بود و ثمره این اولین حرکت اصلاح طلبانه ساختار شکن را به انتظار نشست.
آمد نوبهار
طی شد هجر یار
مطرب می بزن
ساقی می بیار