نادیده گرفتن چرایی مدعا
توضیحی برای مجید زهری عزیز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سام الدین ضیائی
وقتی رئیس جمهور قانونی به جای ییگیری اجرای قانون اساسی و جلوگیری از تخطی از آن، می‌خواهد چهار پنج ماه باقیمانده را با خاطره خوش ترک کند، نامه سرگشاده به رهبر، مرتضوی و دیگر عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی ولایت فقیهان را نه به تعبیر دوست فرهیخته‌مان مجید زهری «در نفس خود» که در چنین شرایطی «بیهوده» و به ویژه «خطرناک» دانستم که نتیجه عکس دادنش محتمل‌تر است. «در شرایط بحرانی و خطرناکی که دوستان وبلاگ‌نویس داخل ایران با آن در حال دست و پنجه نرم‌کردن هستند و قاضی مرتضوی هر دم بر تهدیدات و اقداماتش می‌افزاید!»
به نظر می رسد دوست گرانقدرمان، با کمی شور و شتاب یادداشت نگارنده را خوانده و بخش‌هایی را که به چرایی بیهوده بودن، خطرساز شدن و نتیجه عکس دادن پرداخته شد ندیده‌است. نگارنده در این یادداشت تاکید کرده است که نگران وضعیت بحرانی و خدای ناکرده شکنندگی روحی دوستانی مانند «امید معماریان» با اقدام‌های دوباره «مرتضوی» و تیغ وشلاق بدستان اوست و از این رو خواسته تا وبلاگ‌نویسان به ویژه ما خارج‌نشینان که به وضعیت خطرناک امثال معماریان دچار نیستیم و دور از دسترس قاضی شرور نامه سرگشاده می نگاریم ــ که نگارنده نیز از امضاکنندگان آخرین آن بود تا به توصیه درست زهری عزیز بُعد اجتماعی قضیه نادیده گرفته نشودــ وسواس بیشتری داشته و به دوستان آن سوی آب‌ها در ایران نیز بیاندیشیم که هر دم مرتضوی و جلادان خناسش در کمین آنانند.
نگارنده در انتهای یادداشت نیز نامه‌نگاری به مجامع بین المللی را که ییش از این از سوی دوستان ییشنهاد شده است به عنوان راهی کم خطر تر، موثرتر و عقلانی‌تر باز پیشنهاد کرده و تاثیر گذاری‌اش را نیز منوط به عمومی شدنش دانسته است.به نظر می‌رسد با خوانش دوباره متن رفع توهم شود.
