«تلخ شيرين!»
وبلاگ نويس يا ........
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سيد سام الدين ضيائی

در راستای گير دادن به سيد علی دشمن‌شناس با نام جعلی پارسا صائبی، پيشنهاد می‌کنم، گاهی هم وبلاگ خواهان را با اين عناوين خطاب کنيم و يا اصلا دسته بندی شان کنيم به گروه های زير:
وبلاگ دار:آن که وبلاگ دارد.مانند دکاندار حاجی بازاريی که مثلا مدرن شده و سوپر زده، مثلا با نام دکاندار خودم!
وبلاگ نويس: آن که از روی وبلاگ کپی می‌کند و در دفترچه‌اش می‌نويسد. مثل بعضی اعاظم جرايد کيهانی.
وبلاگ‌کش: آن که به وبلاگ‌های ديگر هی سر می‌کشد و لينک می‌دهد. با توجه به پسوند «کش»، با عناوين غير ادبی اشتباه نشود.
وبلاگ نگار: آن که وبلاگ طراحی می‌کند مثل بعضی‌ها.
وبلاگ انگار: آن که فکر می‌کند وبلاگ درست کرده‌است! مثل خيلی‌ها.
وبلاگ گستر:آن که با وبلاگ‌هايش به پول و پله ای می‌رسد. دور از جان حسين درخشان.
وبلاگ گير: آن که در گيرو دار آتشی شدن بعضی‌ها، به وبلاگ‌های بی پناه گير می‌دهد، نمونه اعلای آن قاضی مرتضوی.
وبلاگ پرور: آن که دم به ساعت وبلاگ جديد توليد می‌کند و نام و قالب آن را تغيير می‌دهد. مثل آنها که همچين کاری می‌کنند.
وبلاگ نشين: آن که صبح تا شب پای کامييوتر می‌نشيند تا وبلاگش به روز باقی بماند. مثل يک نفر که جرات ندارم اسمش را ببرم!
وبلاگ خواب: آن که شب تا صبح پای کامييوتر خوابش می‌برد و صبح که از خواب پا می شه مث گل وامی‌شه و وبلاگش باز ته جدول رولينگ باقی می‌ماند. برای يافتن اين آدم به ته جدول مراجعه فرماييد.
وبلاگ قهوه: آن که شب تا صبح با نوشيدن قهوه بيداری می‌کشد و وبلاگش را پابليش می‌کند. اين يکی را به دليل سوء تعبير احتمالی واژه‌ی تلخ «قهوه» بعد از کسب اجازه معرفی خواهم کرد!
وبلاگ مدار: آن که فکر نمی‌کند آقای وبلاگ‌داران است،اما گاهی با يادداشت‌هايش می‌خواهد بگويد انگار بدش هم نمی‌آيد. اين يکی را ديگر نمی‌گويم دور از جان کی!